کد مطلب:32625 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا نبايد براي شناخت خداوند ، خود را مقياس قرار دهيم؟

زيرا ما موجودي از هر جهت محدوديم و او موجودي است كاملاً بي نهايت . هستي ، علم ، قدرت و زندگي ما و خلاصه همه چيز ما محدود است ، ولي هستي ، علم ، قدرت ، حيات و بقاي او ، همه نامحدود است . مثلاً ما شنواييم ، امّا اين شنوايي با شرايط و اعضاي ويژه شنوايي اگر بخواهيم شنوايي خدا را با خود قياس كنيم ، بايد - العياذ باللَّه - چنين بگوييم كه خدا نيز در شرايط و با آلاتي ويژه مي شنود . آشكار است كه اگر چنين بگوييم ، خدا را نشناخته ايم ، زيرا شنوايي او محدود نيست و همچنين ديگر صفاتش .
وانگهي مقياس بايد به گونه اي باشد كه بتوان طرفين مقايسه را با آن سنجيد ، در حالي كه در اين مورد ، ما موجودي از موجودات عالم طبيعتيم و خداوند ، مجرّد صرف و محيط بر تمام نظام هستي . پس ، چگونه موجودي ممكن و نيازمند را مي توان مقياس موجودي مجرّد بي نهايت فرض كرد؟!